Regisseren is hard werken. Daar kom ik nu wel achter. Ondanks dat de Hanenveer dit keer de warming-up verzorgde (met verve en met een aantal goede oefeningen!) kostte deze repetitie me toch de nodige energie.
Het begon al direct na de warming-up. Iedereen ging zitten!?! Raar. Een warming-up is bedoeld om op te warmen en dat daarna direct te gebruiken in je spel. Dus eerst weer energie gebruikt om iedereen van zijn stoel af te krijgen. Dan gaan we spelen en gaan de meesten zo'n beetje tegen de muur hangen. Waar is de energie?
Als regisseur moet je dan bij jezelf te rade gaan. Waar ligt dat aan? Doe ik iets fout? En naarmate we met de scènes verder gingen werd het me duidelijker: ik weet al waar het naartoe moet. Zij nog niet. En wat doe je als je het niet weet als speler. Dan wacht je af, zeker als je met velen bent. Dan ga je discussieren over de hoogte van een attribuut. Dan wordt het onrustig. Dan ga je zitten of hangen.
Hoe meer ik uit kon leggen wat er in de verschillende scènes de bedoeling was, wat de intentie, de sfeer diende te zijn, hoe snel er geschakeld diende te worden, hoe makkelijker de spelers het oppakten. En daarna liep het, gingen we met enig gemak door de scènes heen en kwamen we zelfs aan een aantal herhalingen toe.
Op het einde hadden we zelfs tijd over. En hebben we de scènes voor volgende week alvast doorgelezen en heb ik alvast wat teksten kunnen duiden.
Een vermoeiende avond, maar wel voldaan naar huis. Ik heb nu al weer zin in de volgende repetitie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten