Veel gedaan en toch niet genoeg ??

"Kun je geen repetitieschema maken, zodat we weten wanneer we welke scène spelen?"
U vraagt, wij draaien. Dus vorige week een (ambitieus) schema gestuurd met per week de scènes die dan gepland staan.
Vorige week t/m scène 5. Dat werd dus scène 4.
Deze week t/m scène 9. Dat werd dus scène 6.
Scènes lijken beperkt (halve pagina tekst), maar vragen o zo veel aandacht in mis-en-scène, muziek en afspraken. En je kunt dan wel door blijven raggen "omdat scène 9 gehaald moet worden", maar gaan we dan niet alleen maar rennen en vergeten we te spelen?

En door afwezigheid van mensen moet je toch telkens innovatief zijn en kijken wat je wel kunt doen. Toneel, theater, met zoveel mensen is een dynamisch geheel. Dat kun je wel willen plannen, maar echt lukken wil dat niet. Ik ben dus niet van plan om hijgend achter de (overigens door mij opgestelde) planning aan te hollen. Dus de vraag aan de spelers om er toch elke week te zijn en de mail in de gaten te houden om na te gaan wat er de komende repetitie daadwerkelijk op de planning staat. Is ook eigenlijk best wel gezellig, samen met z'n allen!

Vanaf april gaan we op de donderdag ook op het toneel repeteren. Dan de diepte in met een aantal spelers in voornamelijk de dialogen. Zodat we op de dinsdag tijd kunnen blijven besteden aan de grotere opzet.

Ik heb wel een goed gevoel over gehouden aan de repetitie van gisteren. Ruim de tijd genomen om weer eens aan de rolverdieping te kunnen werken op onze markt van gebakken lucht en Duitsche Schlagers. Mooie dingen gezien die, wanneer de spelers ze vasthouden, goed van pas kunnen komen in hun rolbeleving.

De Kantorka heeft gezongen!
De Meester ook. En even op het eind van de repetitie, toen vrijwel iedereen weg was, met behulp van onze privé logopediste, ineens een heel stuk helderder.

Mijn tip: maak als regisseur gebruik van alles wat eenieder in huis heeft. Dat kan verrassend werken. En meestal in je voordeel!

Volgende week warmt de Hanenveer ons op. Dat zal werken worden!

Eerste dipje?

Gisteren (22-3) was er maar een kleine bezetting aanwezig. Het eerste dipje leek aangebroken. Kwam daarbij ook nog dat ik me in eerste instantie als regiZeur opstelde (je weet wel: op tijd komen, tekst leren...), dus je zou bijna verwachten dat het een vreselijke repetitie was.
DUS NIET!
Begonnen met een heuse voetbal warming-up van Staschko (in zijn andere leven een hobby van hem). Met de conditie van de oudjes (is boven 20) was het slecht gesteld. De jonkies gooiden er nog 10 push-ups (nee, geen bh's) tegen aan.
Warm en verhit weer even het Molenlied geoefend met het doorgeven van de zakken. Hierbij is de macht van de Meester erg prettig, want de regisseur zelf is er niet zo goed in.
En omdat Witko en Kubo er vandaag weer waren, ze voor het blok (of eigenlijk op de tafel) gezet om het Feestlied te zingen. Wat ze met verve deden! Al mogen er nog wel wat laagjes verf extra op.

Daarna is het gelukt om scène 2 t/m 4 te zetten en er een denkfout van ondergetekende uit te halen. Met de introductie van de Hanenveer en een scènebeeld in 3 lagen. Hopelijk valt het mee met de hoogtevrees van onze Krabat. En er was nog iets met iemands "zak" en een hoop jeuk. Scène 5 moeten we doorzetten naar volgende week. Dat was nog net teveel.

Al met al absoluut een vruchtbare repetitie waarin hard gewerkt is. Met toch nog even het complimentje naar Merten en Petar, die hun tekst (en de behandeling daarvan) al aardig onder controle hadden.

En achteraf bleken toch een paar mensen zich vooraf afgemeld te hebben.

.. een paar weken later ...

Je begint een blog met de stellige overtuiging dit bij elke stap netjes bij te houden. In het begin lukt dat. Trouw zit je elke woensdag en vrijdag het blog voor de vorige dag bij te werken. En dan ben je in één keer een paar weken verder. Twee gewone repetities, één muziekrepetitie, een jaarvergadering en een bijeenkomst over het decor. Je komt in een natuurlijke flow, waarbij je niet meer bij elke repetitie hoeft stil te staan. En het leven bestaat uit meer dan repetities (werk, vakantie en andere dagelijkse beslommeringen). Vandaag weer eens zo'n dag waarop ik alles even rustig op een rijtje zet. Repetitie voor komende dinsdag voorbereid, weer wat "spinsels" opgeschreven. En ja, zelfs een repetitieschema gemaakt. Als alle ambities uitkomen, hebben we voordat we in juni op locatie gaan spelen, alle scènes minimaal twee keer gespeeld.

Inmiddels is een tweede bijgewerkte versie van het stuk aan iedereen toegestuurd. In mijn versie daarvan staan alweer de volgende wijzigingen. Steeds meer ideeen vallen steeds duidelijker op hun plaats. Decor weet inmiddels waarnaar gezocht en wat gemaakt moet worden. Nu is het nog zoeken naar een juiste (tijdelijke) locatie daarvoor. Met de dames van de kleding heb ik binnenkort een bespreking. Vanuit hun plannen gaan de grimeuses weer verder. Ook naar rekwisieten wordt al gezocht en enkele daarvan zijn al aangeschaft. Zo ben ik laatst nog een juk ergens in Brabant gaan halen.

Het loopt dus. En het loopt goed. Veel plezier, veel energie. Met muziek en zang gaat het nu al beter als dat ik had durven hopen. Maar er blijven altijd die kleine puntjes. Als speler denk je dan: Zeur niet zo! Als regisseur denk je dan: Doe het nou!

Op tijd komen.
Tekst leren.

Lezer dezes, u vermoedde het al: een echte regizzeur wordt geboren!