Nee, niet met de Meester uit ons stuk, maar de Meester die het stuk heeft geschreven: Bas Zuijderland. Gisteren was ik bij het Laaglandtheater om naar de jaarlijkse productie van het Nieuw Laaglands Peil te gaan kijken. Een groep van jeugdige getalenteerde spelers van 15 tot 18 jaar die onder regie van Natascha Derks altijd heel bijzondere producties weten te brengen. Dit keer "Kiemkracht", over de overgang van puberteit naar volwassenheid (He, waar ken ik dat thema van). Ook Bas was daar, hij is immers ook verbonden aan het Laagland. Ik heb even met hem kunnen kletsen. MVDZM was zijn eerste boekbewerking, waarin hij de ontdekking deed dat je niet alles hoeft te spelen, maar de macht als schrijver hebt om gewoon hele stukken te vertellen. Waar hij veel gebruik van heeft gemaakt in dit stuk. Hij gaf daarvan aan dat hij dat nu waarschijnlijk anders zou doen. Dat daar ook andere middelen voor zijn. Dat je je niet altijd helemaal aan een boek hoeft te houden. Hij noemde het zelf wat "uitleggerig". Ik hoop met mijn regie het vertellen tot een belevenis te maken . Uitleggen zit nu eenmaal in het stuk, maar probeer ik ook op te lossen met beeld. Het is straks aan de beste stuurlui om te bepalen of dat uiteindelijk gelukt is.
Blij dat we geen Shakespeare spelen. Moeilijk praten met zo'n man.
zaterdag 16 april 2011
Drie op een twee (14-4-11)
Tweede deelrepetitie met Krabat, Juro en Lobosch.
Dezelfde opzet als bij de eerste deelrepetitie. Warming-up, lopen, interview, teksten lezen.
Wisten jullie dat Juro te vondeling is gelegd op de molen? Dat hij door de Meester en de aanwezige knechten is opgevoed? Verrassend he!
En dat Lobosch vooral naar de molen is gekomen om weer onder de mensen te zijn, weg van het eenzame zwerversbestaan?
Verder deze avond ook veel bezig geweest met het vinden van de juiste stemmen voor Juro. Hoe kun je je stem anders gebruiken om hem beter bij je personage te laten passen, zonder een stemmetje op te zetten en je te gaan forceren? Leuk is dan het moment dat je na bepaalde aanwijzingen als luisteraars elkaar aanstoot en zegt: Dat is 'm! Ook hier geldt weer: de basis is gelegd. Nu uit gaan bouwen.
Helaas heeft PSV gelijk gespeeld.
Dezelfde opzet als bij de eerste deelrepetitie. Warming-up, lopen, interview, teksten lezen.
Wisten jullie dat Juro te vondeling is gelegd op de molen? Dat hij door de Meester en de aanwezige knechten is opgevoed? Verrassend he!
En dat Lobosch vooral naar de molen is gekomen om weer onder de mensen te zijn, weg van het eenzame zwerversbestaan?
Verder deze avond ook veel bezig geweest met het vinden van de juiste stemmen voor Juro. Hoe kun je je stem anders gebruiken om hem beter bij je personage te laten passen, zonder een stemmetje op te zetten en je te gaan forceren? Leuk is dan het moment dat je na bepaalde aanwijzingen als luisteraars elkaar aanstoot en zegt: Dat is 'm! Ook hier geldt weer: de basis is gelegd. Nu uit gaan bouwen.
Helaas heeft PSV gelijk gespeeld.
Het eerste jaar zit erop... (12-4-11)
Nee, niet mijn eerste jaar als regisseur, maar het eerste jaar binnen het stuk. Dus zitten we uiteindelijk nog redelijk op schema. Knap he!
Vandaag de warming-up gehad van de Kantorka, onze voorzangeres en stemmendokter. Even uitproberen of de wonderen die zij met de Meester verricht heeft, ook werken voor de andere spelers. In zo'n grote groep is dat natuurlijk niet direct te horen of te zien, maar mij leek het een goede oefening. En zeker tegen de tijd dat we buiten gaan repeteren, wil ik graag nog een keer van haar diensten gebruik maken. Vandaag ook wat van de scenes gespeeld die we donderdag al voorbereid hadden. En dat betaalt zich meteen uit. Zowel qua tekstkennis als inleving als rolduiding. En daardoor werd het meteen een stuk gemakkelijker om verdere aanwijzingen te geven, die de rollen nog beter weg moeten zetten. Krabat mag in dit eerste jaar nog lekker houterig zijn en maakt daar dankbaar gebruik van. Tonda moet de betrouwbare, zorgende Meesterknecht gaan worden. Daar begint ook al wat te groeien. Nu nog meer de schakelingen leren zien en gebruiken. In stemming, in emotie, in houding, in intonatie en in stemgebruik. Maar er begint zich al een mooie basis te vormen.
Vandaag de warming-up gehad van de Kantorka, onze voorzangeres en stemmendokter. Even uitproberen of de wonderen die zij met de Meester verricht heeft, ook werken voor de andere spelers. In zo'n grote groep is dat natuurlijk niet direct te horen of te zien, maar mij leek het een goede oefening. En zeker tegen de tijd dat we buiten gaan repeteren, wil ik graag nog een keer van haar diensten gebruik maken. Vandaag ook wat van de scenes gespeeld die we donderdag al voorbereid hadden. En dat betaalt zich meteen uit. Zowel qua tekstkennis als inleving als rolduiding. En daardoor werd het meteen een stuk gemakkelijker om verdere aanwijzingen te geven, die de rollen nog beter weg moeten zetten. Krabat mag in dit eerste jaar nog lekker houterig zijn en maakt daar dankbaar gebruik van. Tonda moet de betrouwbare, zorgende Meesterknecht gaan worden. Daar begint ook al wat te groeien. Nu nog meer de schakelingen leren zien en gebruiken. In stemming, in emotie, in houding, in intonatie en in stemgebruik. Maar er begint zich al een mooie basis te vormen.
Krijg toch allemaal de klere.... (8-4-11)
Dat is tenminste de bedoeling, maar dan toch echt in de letterlijke regisseur. Dit jaar hebben we de luxe dat we Marjan en Gertie bereid hebben gevonden om voor iedereen kleren en aanverwante zaken te maken. En voor 17 man (we hebben een Hanzo!) gaat dat toch heel wat uurtjes kosten. Zeker omdat er ook nog eens wat verkleedpartijen voorkomen.
Een aantal basisideeen waren al uitgewerkt en aan mij was het om die goed te keuren of af te schieten. Zo zwart-wit ligt dat natuurlijk niet, want zij hebben de kennis, en ik alleen een idee. Het was dan ook grotendeels een kwestie van goedkeuren en op een aantal plekken even goed overleggen welke richting we precies op willen gaan.
Er is al een hoop stof (resten en partijen) en morgen gaan ze de markt op om een aantal specifieke spullen proberen te vinden.
En wat vooral lekker is: ook hier straalt het enthousiasme er weer vanaf!
Een aantal basisideeen waren al uitgewerkt en aan mij was het om die goed te keuren of af te schieten. Zo zwart-wit ligt dat natuurlijk niet, want zij hebben de kennis, en ik alleen een idee. Het was dan ook grotendeels een kwestie van goedkeuren en op een aantal plekken even goed overleggen welke richting we precies op willen gaan.
Er is al een hoop stof (resten en partijen) en morgen gaan ze de markt op om een aantal specifieke spullen proberen te vinden.
En wat vooral lekker is: ook hier straalt het enthousiasme er weer vanaf!
Drie op een (7-4-11)
De eerste van de deelrepetities. Deze repetities zijn bedoeld om met de spelers die de sleutelrollen hebben de rol en de scenes wat uitgebreider door te kunnen nemen. Tijdens de totaalrepetities op dinsdag met 16 man is daar vaak te weinig ruimte voor. Vandaag gestart met Krabat, Tonda en Michal. Na een rustige warming-up en een loopoefening de spelers geinterviewd over hun personage. Wie ben je, waar kom je vandaan, hoe kwam je op de molen en wat wil je daar? Dat leverde vooral bij Michal een verrassend verhaal op. Michal is op de molen gekomen omdat hij het wilde maken in het leven. Zijn grootste droom is Meesterknecht worden. Maar ja, dat is Tonda al. En daar heeft-ie toch wel enig respect voor. Zie hier het dilemma geboren worden! En daar kunnen we mee gaan spelen.
Daarna een aantal scenes door gaan lezen, gespeeld hebben we eigenlijk niet. Vooral bezig geweest met tekstduiding, stemgebruik en intonatie.
Deze manier van werken vormt een heerlijk rustig contrast met met de drukke en energieke dinsdag. Nu nog afwachten hoe dit uit gaat werken tijdens de dinsdagrepetitie.
Daarna een aantal scenes door gaan lezen, gespeeld hebben we eigenlijk niet. Vooral bezig geweest met tekstduiding, stemgebruik en intonatie.
Deze manier van werken vormt een heerlijk rustig contrast met met de drukke en energieke dinsdag. Nu nog afwachten hoe dit uit gaat werken tijdens de dinsdagrepetitie.
donderdag 7 april 2011
Hard werken (5-4-11)
Regisseren is hard werken. Daar kom ik nu wel achter. Ondanks dat de Hanenveer dit keer de warming-up verzorgde (met verve en met een aantal goede oefeningen!) kostte deze repetitie me toch de nodige energie.
Het begon al direct na de warming-up. Iedereen ging zitten!?! Raar. Een warming-up is bedoeld om op te warmen en dat daarna direct te gebruiken in je spel. Dus eerst weer energie gebruikt om iedereen van zijn stoel af te krijgen. Dan gaan we spelen en gaan de meesten zo'n beetje tegen de muur hangen. Waar is de energie?
Als regisseur moet je dan bij jezelf te rade gaan. Waar ligt dat aan? Doe ik iets fout? En naarmate we met de scènes verder gingen werd het me duidelijker: ik weet al waar het naartoe moet. Zij nog niet. En wat doe je als je het niet weet als speler. Dan wacht je af, zeker als je met velen bent. Dan ga je discussieren over de hoogte van een attribuut. Dan wordt het onrustig. Dan ga je zitten of hangen.
Hoe meer ik uit kon leggen wat er in de verschillende scènes de bedoeling was, wat de intentie, de sfeer diende te zijn, hoe snel er geschakeld diende te worden, hoe makkelijker de spelers het oppakten. En daarna liep het, gingen we met enig gemak door de scènes heen en kwamen we zelfs aan een aantal herhalingen toe.
Op het einde hadden we zelfs tijd over. En hebben we de scènes voor volgende week alvast doorgelezen en heb ik alvast wat teksten kunnen duiden.
Een vermoeiende avond, maar wel voldaan naar huis. Ik heb nu al weer zin in de volgende repetitie.
Het begon al direct na de warming-up. Iedereen ging zitten!?! Raar. Een warming-up is bedoeld om op te warmen en dat daarna direct te gebruiken in je spel. Dus eerst weer energie gebruikt om iedereen van zijn stoel af te krijgen. Dan gaan we spelen en gaan de meesten zo'n beetje tegen de muur hangen. Waar is de energie?
Als regisseur moet je dan bij jezelf te rade gaan. Waar ligt dat aan? Doe ik iets fout? En naarmate we met de scènes verder gingen werd het me duidelijker: ik weet al waar het naartoe moet. Zij nog niet. En wat doe je als je het niet weet als speler. Dan wacht je af, zeker als je met velen bent. Dan ga je discussieren over de hoogte van een attribuut. Dan wordt het onrustig. Dan ga je zitten of hangen.
Hoe meer ik uit kon leggen wat er in de verschillende scènes de bedoeling was, wat de intentie, de sfeer diende te zijn, hoe snel er geschakeld diende te worden, hoe makkelijker de spelers het oppakten. En daarna liep het, gingen we met enig gemak door de scènes heen en kwamen we zelfs aan een aantal herhalingen toe.
Op het einde hadden we zelfs tijd over. En hebben we de scènes voor volgende week alvast doorgelezen en heb ik alvast wat teksten kunnen duiden.
Een vermoeiende avond, maar wel voldaan naar huis. Ik heb nu al weer zin in de volgende repetitie.
laatste dag van Maart
.. en voorlopig laatste repetitie bij Staschko. Bedankt voor de gastvrijheid. Lekker doorgewerkt vanavond. Witko en Kubo waren er ook even, zodat we in eerste instantie vooral het Paaslied samen met de Kantorka hebben geoefend. Die jonge kwelende stemmen stuwen letterlijk en figuurlijk de Kantorka tot grote hoogte. Een mooi trio. En nu nog teksten leren, jongedames!
Daarna hebben de meiden samen met mij het Feestlied gezongen. Daar begint ook al wat schwung in te komen.
En bij verstek gaan van Krabat is mij de eer toegevallen om het liefdesduet met de Kantorka te zingen. Regisseren is een gezegende baan! Ik mocht de eerste stem. Makkelijk dus. Zij de tweede. Even wat lastiger, maar na een paar keer stond ook dit als een huis. Krabat, maak je stembanden maar los!
En toen aan het werk met de Meester: onze keelzanger. Groot volume, maar samengeknepen stembanden. Dus onze logopediste weer verzocht om hem even "los te maken". En dat werkt zo mooi. In plaats van gedwee een liedje van een blaadje zingen als grote jong met klein hartje, stond daar daadwerkelijk de Meester, die ons even een halve meter naar achteren deed zitten vanwege de dreiging en het volume. Als-ie dit weet door te zetten in zijn spel, hebben we een reuzenstap genomen.
Natuurlijk afgesloten met een lekker biertje.
Nu nog wat smoezen verzinnen om weer eens iets bij Staschko te organiseren....
Daarna hebben de meiden samen met mij het Feestlied gezongen. Daar begint ook al wat schwung in te komen.
En bij verstek gaan van Krabat is mij de eer toegevallen om het liefdesduet met de Kantorka te zingen. Regisseren is een gezegende baan! Ik mocht de eerste stem. Makkelijk dus. Zij de tweede. Even wat lastiger, maar na een paar keer stond ook dit als een huis. Krabat, maak je stembanden maar los!
En toen aan het werk met de Meester: onze keelzanger. Groot volume, maar samengeknepen stembanden. Dus onze logopediste weer verzocht om hem even "los te maken". En dat werkt zo mooi. In plaats van gedwee een liedje van een blaadje zingen als grote jong met klein hartje, stond daar daadwerkelijk de Meester, die ons even een halve meter naar achteren deed zitten vanwege de dreiging en het volume. Als-ie dit weet door te zetten in zijn spel, hebben we een reuzenstap genomen.
Natuurlijk afgesloten met een lekker biertje.
Nu nog wat smoezen verzinnen om weer eens iets bij Staschko te organiseren....
Abonneren op:
Posts (Atom)