Het was te verwachten. Zeg regisseur, dat blog van jou is al bijna een maand niet meer bijgewerkt. Tja, wanneer je moet kiezen tussen blog schrijven of repetitie voorbereiden, is de keuze snel gemaakt. Wanneer je moet kiezen tussen het blog en een lang weekend Rome, nog sneller.
Maar nu dan toch.
Alles loopt, alles rolt. De kleding wordt voorbereid (naaisters gezocht!), het decor is nog eens doorgenomen en her en der zijn de ideeen aangepast. De maskers worden gemaakt, de rekwisieten verzameld, de grime onderzocht. Alle geledingen denken mee. Alle geledingen zijn enthousiast.
De scenes zijn op een haar na allemaal doorgespeeld. De liederen beginnen te beklijven.
So far, so good.
Maar de aanwezigheid op de repetities begint her en der af te laten. Misschien is het het goede weer, maar regelmatig kan pas om 20.30u begonnen worden omdat er dan net voldoende mensen aanwezig zijn. Afmeldingen komen soms niet, en soms via via binnen. Gevraagd was om een repetitieschema. Dat is er, maar ondanks dat er staat "iedereen" zijn er toch spelers die voor zichzelf beslissen dat ze niet nodig zijn.
Kijk, dat je voor jezelf beslist om niet te komen, daar heb ik als regisseur weinig over te zeggen. Dat je dan het fatsoen moet hebben om dat even (en liefst met reden) te laten weten, lijkt me de meest normale zaak van de wereld. Tegenwoordig kennen we genoeg -en snelle- communicatiekanalen. Het lijkt wel zo te zijn dat hoe meer van deze mogelijkheden we hebben, hoe minder we communiceren.
Maar ik als regisseur bepaal wanneer ik vind dat mensen aanwezig moeten zijn. Alleen ik. Mijn taak is het om het geheel te overzien en daarbij hoort dat ik dat bepaal. Bij de resterende repetities is het dan ook de bedoeling dat gewoon iedereen aanwezig is, zoveel als hij of zij kan.
Noodzakelijke aanwezigheid loopt niet recht evenredig met het al dan niet hebben van tekst in bepaalde scenes. Toneel bestaat niet alleen uit tekst. Toneel is beleving, beweging, reactie, schakelen, leren van elkaar, kortom: een totaalproces.
Zo ben ik deze productie begonnen tijdens de kick-off, en zo wil ik het ook graag afmaken.
Geniet van wat er gebeurt, geniet van elkaar. Geniet van het proces.
Een repetitie is ook met elkaar samenkomen, met elkaar bezig zijn. De wekelijkse training om beter te worden, om in conditie te blijven, om scherp te blijven. Noodzakelijk om een goed stuk neer te zetten.
En elke keer gebeuren er weer andere dingen, waarop we snel in moeten kunnen spelen, met allemaal. Want dan is er weer een idee, en daar hebben we die en die voor nodig. En die is er niet. En dan gaan we weer lekker even zingen en zijn we met de helft van de groep, want de rest is er niet.
Kortom, ik heb jullie nodig. Ik heb jullie aanwezigheid nodig. Ik heb jullie stem nodig. Ik heb jullie feedback en kritiek nodig. Ik heb jullie als groep nodig.
Dus bij deze het dringende verzoek: ben er voor mij en ben er voor elkaar.
Kortom,... een must voor elke molenknecht.
