En toen was daar de grote doorloop zaterdag. Zo'n dag waarop je hoopt het stuk helemaal door te kunnen spelen. Wat meestal niet lukt, zodat de bibbers toeslaan, iedereen zenuwachtig wordt en uiteindelijk dus volledig gefocust. Want het mag niet mislukken.
Ik koos ervoor om met het tweede gedeelte te beginnen, omdat dat te beperkt aan de beurt was geweest. Het weer was lekker, de sfeer was goed. En we rolden er al aardig doorheen. Wel tig bladzijden aan (onleesbare) aantekeningen. Die heb ik tijdens de lunchpauze grotendeels voor me gehouden. Het was te lekker in het zonnetje. Kopje koffie, vlaai. Een mens kan het slechter hebben.
Na de pauze weer even iedereen wakker geschud en het eerste gedeelte doorlopen. De beelden zijn mooi, de tekst zit aardig. Maar echt doorlopen doet het nog niet. De muzikanten en de net-terug-van-vakantie-gangers missen nogal wat aansluitingen. Waardoor ik zo nu en dan de boel weer stil moet leggen. En spelers, zelfs tijdens het zingen van een lied, met elkaar in discussie gaan. Ik ben een hele rustige mens, maar soms....
Gelukkig bestaat er nog zoiets als "afknuffelen". En dat doen we graag binnen deze groep. Vergeven en vergeten. Alle neuzen weer dezelfde kant op. Alles was nog heel. Dus volle vaart vooruit.
Volgende week moeten we er staan.
Werk aan de winkel!
(maar wat wordt het mooi!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten