maandag 19 september 2011

Afscheid van de molen

Ik zit op m'n werk. Een beetje brak. Een beetje onwezenlijk.
Gisteren de laatste voorstelling van de Meester van de Zwarte Molen.
Stoelen bij moeten zetten. Aan reserveringen was het al uitverkocht. En er stonden nog zo'n 20 mensen te wachten.
Het weer was prachtig. Donder en bliksem waren voorspeld, maar we zaten gewoon in de zon.
De hele ploeg wilde weer o zo graag. Niet teveel geluld over de laatste keer. Eerst "SPELEN". Het devies van dit jaar. En dat hebben ze weer gedaan. Een staande ovatie.

Daarna de tranen.
Bij spelers en regisseur omdat het afgelopen was.
Bij moeders die zo trots was op haar zoon.
Bij manlief die zo trots was op zijn vrouw.
Bij dochter die zo trots was op haar vader.
Bij toeschouwers die geraakt werden door het stuk.
Bij zus die vond dat pa en ma het ook hadden moeten zien (hebben ze lekker toch. Van daarboven. Wie denk je dat het goede weer gestuurd heeft!)
En bij anderen die bij anderen tranen zagen.

Wat hebben we een mooi seizoen gehad. Niet alleen stond er een schitterend stuk bij een schitterende molen bij schitterende mensen. Ook de weg daarnaartoe is een mooie reis geweest.
Met alle neuzen dezelfde kant op. Van zowel spelers, decor, kleding, grime, requisieten, productie en iedereen die zich betrokken voelde bij Spelenderwijs. De band is weer sterker geworden. Misschien is dat wel de belangrijkste winst van dit jaar.
Wij zijn geen profs, wij hebben een hobby die onze passie is. Bij de een wat meer, bij de ander iets minder. Voor ons moet toneelspelen geen lijden zijn, maar plezier. En natuurlijk mag dat wel eens moeite kosten. Na een voetbalwedstrijd ben je ook kapot.

En nu het zwarte gat. Wat in 9 maanden is opgebouwd en een prachtig kind is geworden, moeten we de komende week weer af gaan breken. Het decor moet uit elkaar gehaald en naar de appelboer terug. De kleding moet in de kast (althans gedeeltelijk). De tekstboeken gaan op de plank. De instrumenten krijgen even rust. De penningmeester maakt de kas op. De regisseur gaat in zijn luie stoel zitten met een wijntje en een sigaar. Eerst kicken, dan afkicken.

Gelukkig krijgen we daar een redelijke periode voor. Komende zondag mogen we nog even zingen bij en in het kasteel. Dan hebben we nog de evaluatie en de uitnodiging om bij het Laagland naar hun kindje te komen kijken.

Dus nee, dit is nog niet het einde van dit blog. Dat stellen we lekker even uit.
Voor ons geen cold turkey.

Maar alvast wel: iedereen bedankt.
Voor het vertrouwen, de inzet, het spelplezier en bovenal: het kameraadschap!

Blijf spelen!
Jullie regisseur

3 opmerkingen:

  1. en weer tranen!bij het lezen van deze mooie woorden!"kraamtranen"

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heb jij dat ook?
    Sprak de meester zachtjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En ook Lobosch zit hier...met kippevel!!!

    BeantwoordenVerwijderen